Przepuklina pękowa u dzieci to przypadłość, która wywołuje niepokój każdego rodzica. Dobra wiadomość jest taka, że w większości przypadków schorzenie to mija samoistnie i nie stanowi zagrożenia dla zdrowia i życia malucha. Niekiedy jednak przepuklina może wymagać konsultacji lekarskiej – dowiedz się, kogo to dotyczy.
Podczas gdy schorzenie u osób dorosłych stanowi następstwo osłabienia wytrzymałości powłok brzusznych, tak przepuklina pępkowa u dzieci to skutek anatomicznej wady wrodzonej. Dotyczy przede wszystkim wcześniaków oraz noworodków z niską masą urodzeniową (poniżej 2,5 kg).
Przepuklina pępkowa – przyczyny i objawy
Przyczyną przepukliny pępkowej u dzieci jest niezrośnięcie się pierścienia pępkowego. Niekiedy zdarza się, że u niektórych niemowląt nie dochodzi do zamknięcia pierścienia, przez który przechodzą jelita. Po urodzeniu objawia się to powstawaniem wybrzuszenia – najczęściej podczas wysiłku.
Jeżeli przepuklina będzie się rozwijać, wówczas w okolicach pępka powstanie guzek. Na początku będzie on elastyczny, ale z czasem stanie się twardy i niezdolny do przemieszczania. Taki objaw będzie świadczył o uwięzieniu części wnętrzności w worku przepuklinowym.
Przepuklina pępkowa – czym grozi?
Chociaż przepuklina pępkowa u dzieci budzi mnóstwo obaw, tak naprawdę najczęściej rodzice nie powinni mieć powodu do zmartwień. Tego rodzaju schorzenie ma charakter przemijający – przepuklina znika samoistnie około 1. roku życia dziecka.
Niekiedy jednak dochodzi do sytuacji, gdy przepuklina – zamiast znikać – rozwija się. Objawia się to stwardnieniem guzka, którego nie da się wcisnąć. Wybrzuszenie staje się też bolesne i opuchnięte. W takim przypadku należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w celu podjęcia stosownych działań.
Nieleczona przepuklina pępkowa może mieć bardzo poważne konsekwencje. W najbardziej pesymistycznym wariancie dochodzi do uwięźnięcia jelita. Skutkuje to jego niedrożnością i martwicą z powodu braku dopływu krwi.
Leczenie przepukliny pępkowej u dzieci
Chociaż przepuklina w okolicy pępka mija samoistnie, można przyspieszyć proces jej zanikania. Najprostszym sposobem jest częste układanie malucha w pozycji na brzuchu. W przypadku dość dużej wady, koniecznością może okazać się oklejanie brzucha specjalnymi plastrami – pozwala to przytrzymać mięśnie, dzięki czemu jelita nie wydostają się poza jamę brzuszną.
Jeżeli powyższe metody nie przynoszą oczekiwanych efektów, a guzek zrobi się twardy, wówczas lekarz może zadecydować o przeprowadzeniu operacji. Zabieg wykonuje się głównie u dzieci starszych, tj. między 6. a 7. rokiem życia. W skrajnych przypadkach zachodzi konieczność wykonania operacji wcześniej – wówczas, gdy przepuklina pępkowa nie cofnęła się u 2-latka lub doszło do rozwoju infekcji.
Chociaż przepuklina pępkowa u dzieci nie jest groźna, nie można jej bagatelizować. W razie niepokojących objawów, warto jak najszybciej skonsultować się z pediatrą.
