Muzyka towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów, ale zapisywana jest na nośnikach zewnętrznych od stosunkowo niedawno. Historia znanej nam fonografii sięga XIII wieku, ale za datę pierwszego zarejestrowanego dźwięku uznaje się przełom 1877 i 1878 roku. Jak zmieniały się nośniki muzyki przez te wszystkie lata?
Pierwsze kroki w kierunku rejestracji dźwięków
Kiedy w XIII wieku zakonnik Alber Magnus skonstruował innowacyjną, przynajmniej jak na tamte czasy, maszynę mówiącą, w celu zrobienia żartu św. Tomaszowi z Akwinu, nikt nie spodziewał się, że zapoczątkuje on historię nośników muzyki. Musiano jednak poczekać kolejne kilka wieków, aby w 1877 roku po raz pierwszy słynny wynalazca, Thomas Edison, mógł zarejestrować pierwszy dźwięk. To samo zrobił Francuz Charles Cros. Edison wynalazł fonograf, który odtwarzał dźwięki zapisane na woskowych cylindrach. Urządzenie było bardzo prymitywne, ponieważ za każdym razem istniała konieczność rejestracji dźwięku od początku na woskowych cylindrach.
Pierwsze płyty z muzyką
Emil Berliner wynalazł z kolei płytę szelakową i to on zapisał się w historii muzyki jako twórca przemysłu fonograficznego. Na płytach szelakowych dźwięk był nagrywany w postaci poziomej linii falistej na grubej warstwie sadzy, z której po chemicznym utwardzeniu uzyskiwał drogą galwaniczną metalowy negatyw. Nadawał się on do tłoczenia płyty z masy szelakowej, stąd też wzięła się i nazwa pierwszych płyt zawierających muzykę podzieloną na krótkie fragmenty.
Narodziny płyt winylowych
Godnym następcą płyt szelakowych były płyty winylowe, popularnie nazywane winylami. Zrewolucjonizowały one przemysł fonograficzny. Pojawiły się w 1948 roku wraz z gramofonem. Były to płyty gramofonowe 33 RPM, które gwarantowały możliwość zapisywania dłuższych nagrań muzycznych i ich nieprzerwane odtwarzanie przez kilkanaście minut. Produkowano je z polichlorku winylu, stąd też i nazwa. Takie tworzywo sztuczne nie powodowało powstawaniu szumów podczas odtwarzania muzyki, ani szybkiego zużywania się igieł.
Kolejnym krokiem w rozwoju nośników muzycznych było wprowadzenie na rynek przez firmę RCA w 1949 roku płyty o średnicy 18 cm z dużym otworem po środku i 45 obrotach na minutę. Były one przeznaczone do automatów muzycznych.
Płyty stereo, taśmy i CD
W 1958 roku, czyli w 10 lat po wprowadzeniu winylów, firma Mercury Records wyprodukowała płyty stereofoniczne, które dawały możliwość zapisu obu kanałów dźwiękowych po dwóch zboczach tego samego rowka, co pozwoliło na rozwój tzw. czarnej płyty gramofonowej.
W 1963 roku na dobre do użycia weszły kultowe kasety magnetofonowe, gdzie dźwięk był zapisywany na taśmie magnetycznej. Do 1982 roku winyle i kasety nie miały konkurencji, ale później pojawiła się płyta kompaktowa – CD.
Dziś muzyka jest sprzedawana na wielu nośnikach. Dobry sklep z muzyką zaoferuje melomanom nie tylko płyty CD i muzykę w formacie cyfrowym mp3, ale również winyle. Sklep z płytami np. https://merlin.pl/catalog/muzyka-m10386073/ w takim przypadku pozwala na uzyskanie takiej jakości muzyki, jakiej oczekuje kupujący.
